Tez unuttun sahipsiz yoksulluğunu,
Salatsız, taatsiz aciz kulluğunu,
Düşünmedin hiç ahiret yolluğunu,
Reva mı bu zulüm vicdansız seni?
Şükretmedin hiç nimete bin şikâyet ettin,
Bilemedin kıymetini emanetin ihanet ettin,
Bilir bilmez konuştun kehanet ettin,
Reva mı bu zulüm vicdansız seni?
Her günün rüzgârda sallanan yaprak gibi,
Pamuk ipliğine bağlı bir düzen oyuncak gibi,
Kader diye bir şey var, kibirlendin bozacak gibi,
Reva mı bu zulüm vicdansız seni?
Mahsun olmadın olmayacaksın inan
Şöyle bir geriye dönüp baktığın zaman
Yıpranmış fakat yılmamış iki insan
Biri sen biri de seninle var olan…