Yazmaya harcadığımız zamanları,
Para kazanarak geçiriyor olsaydık.
Evlerimiz katlanarak çoğalırdı.,
Bankalarda ki hesaplarımızda paramız,
Cüzdanlarımız da kabarık olurdu, muhtemelen.
Lakin;
Sayfaları çoğaltılmış mürekkep izleri ile dolu kitaplığımız,
Tek derdimiz yazmak yazmak daha çok okumak.
İlim irfan yaymak, yeni nesillere edebiyatı şiiri sevdirmek..
Aldıkça aldığımız okudukça çoğalan,
Bir kütüphane dolusu servete sahibiz.
Bundan ötürü,
Orhan Veli ceketsiz öldü.
Eğitim öğretim yerine tek amaçlarını para kazanmak olan,
Yıllarca çalışıp didinenler bu diyardan göçüp giderken..
Bıraktıkları mirası İle kardeşi kardeşe düşürdüklerine şahit olduk.
Ardından üç beş gün belki en fazla bir ay,
Ağladıkları kişi olmaktansa,
Her daim eserleriyle anılmak.Vatana millete hayırlı işlerde bulunmak isteriz.
Ardında izler bırakan ve de her daim doğruları, gerçekleri yazan biri olmayı yeğleriz.
Bundan ötürü, geçen her zamanın kıymetini, yine en iyi bilen de bizleriz.
Tüketmek yerine, üretmeyi tercih edenleriz.
Şiir işçisiyiz, emekçiyiz..
Hak ettiğimiz kadarıyla yetinmeyi biliriz.
Bu konu da böyle uzar, gider.
Ne demişler söz uçar yazı kalır.
Demem o ki;
Daha çok yazar, söyler, çizeriz.
