Kalemi ele almayalı uzun zaman olmuştu. Gece yarısı yine dalmıştım düşüncelere. Tüm derdim ve kederim yine akıp gidiyordu kalemin ucuna. Bildiğim her şey süratle ve bana aldırmadan değişiyordu çevremde. Kendimle baş başa kalamamıştım sürüp giden bu hengamede.
İnsanlık nereye gidiyor anlamak mümkün değildi. İnsan insan derler idi. İnsan nedir bilir misin? Her yerde bir düşmanlık her yerde savaş ve göz yaşı var. Yok mu bu duruma son verecek insan.
Elbette var fakat umudunu kaybeden insanların sayısına göre çok azlar. Her insan bir dünyaydı aslında. Dünyanın daha iyi bir yer olması için herkesin yapacağı bir şeyler olmalı. Acaba kaybettiğimiz insanlığımızı insani değerlerimizi yeniden kazanarak başlayabilir miyiz bilemiyorum. Aslında dünya kötü bir yer değil onu kötüleştiren insanoğlu. Dostoyevski’nin de dediği gibi “Böylesine güzel bir gökyüzü altında, bu kadar kötü insan nasıl yaşayabiliyordu” doğrusu benim de aklım ermiyordu.
Ne yazık ki insanlık gün geçtikçe kötüye gidiyor. Yapılmayan olay, işlenmemiş suç kalmadı günümüzde. Bu da dünyayı yavaş yavaş kötü bir hale getiriyor. Dünyayı güzelleştiren de kötüleştiren de ne yazık ki insanlar. Ne alıp veremediğimiz var birbirimizle, hayvanlarla hatta doğayla anlamıyorum. Maalesef, “İnsanlık çok ilerledi, artık görünmüyor…”
Bence arada bir aynaya bakmalı insanoğlu. Güzel miyim diye değil, insan mıyım diye.
İnsan insan derler idi. İnsan nedir şimdi bildim…
Güzel kardeşim benim, kalemine sağlık yine her zaman ki gibi çok güzel olmuş🥰💟🌻🫂
Elinize emeğinize sağlık çok güzel olmuş
Muhteşem, devamını daha uzun bir şekilde bizlere sunmanı umut ediyoruz.
Üslûb-u beyan , aynıyla ınsan