Eksik olduğumu güçlü zamanlarımda buldum,
Senle olduğumu sensiz zamanlarımda buldum.
Korktum, “Yüzünün katili” oldun deyince,
Nasıl öldürebildim yüzünü diye.
Korktum yüzünü gömerken,
Korktum hasretime toprak atarken,
Nasıl olduda tutulmadı ellerim, yüzünü gömerken.
Nasıl olduda sökülmedi içim.
Sanırım güçlüydüm, öyleydim ki yazabildim, gömebildim.
Eksik iken senle değilim, sende hiç değilim.
Ben güçlüyken sendeyim.
Ben senle olmadığım zaman sendeyim.
Anladım ki sen benim zaafımsın.
Anladım ki sen beni güçlüyken vurursun,
Ve sen yokken senin yüzün vuracak beni.
Sen bu kadar ayrı bir dünyadayken,
Nasıl sığdırdım dünyama, dünyanı.
Anlamadım işte, her şeyi anladım da bunu anlamadım,
Sen yokken, seninle olmayı, seninle yaşamayı.
Bir Bunu Anlamadım
Yazar
Yorum yap