Mehmet’in bugün üç ve dördüncü dersi teknoloji ve tasarım dersiydi.
Öğretmeni tüm sınıfa ders vereceğini açıkladı, “herkes bir hayali buluşunu A4 kâğıdının üzerine yazsın ve bana 1 hafta içinde teslim etsin” dedi.
Diğer gün herkes teneffüste, boş derslerde hayali buluşunu yazıyor, düşünüyor, çiziyor fakat Mehmet’in aklına bir şey gelmiyor, bulamıyor yazacak bir şey. Karalayıp karalayıp çöpe atıyor kâğıtları, diğer arkadaşları ise çalışıyor arı gibi, Mehmet ise artık kendine “sen boş insansın, boş yaşıyorsun, bir işe yaradığın yok” gibi cümlelerle kendini yeriyor, hayıflanıyor.
Öyle böyle geçti zaman, ödevi teslim etme vakti geldi, fakat Mehmet ödevi yapmadı.
“Hocam ben yapamadım, aklıma bir şey gelmiyor, boş insanım ben. Olmuyor, yeteneğim yok, her yerde başarısızım ben” dedi.
Öğretmen;
“Olur mu öyle yavrum, koskoca bir hafta verdim, ne yaptın sen?”
Mehmet;
“Hocam, ilk gün yapmaya çalıştım, olmayınca bir daha elime almadım ödevi.”
Öğretmen;
“Oğlum öyle şey olur mu? İlk gün yapamadım diye gayret bırakılır mı? Bu iş çalışmakla, gayretle olur, pes etmekle değil.
Bak oğlum! Hiçbir insan boş değildir, herkesin özelliği, yeteneği var. Bunu açığa çıkarmak lazım sadece, görmek lazım. Boşum, hiçbir şeye yaramam deme, çünkü boş olmak da, dolu olmak da bir seçenektir.”
İşte o günden sonra Mehmet gayret etti hep, çalıştı.
Şimdiyse Mehmet öğretmenine dua ediyor, “iyi ki o nasihati ettin öğretmenim” diye.
Sevgili okurlarım, şimdi bu hikayeyi okudunuz. Peki ne anlatmak istiyor bu hikaye? Kendinize bu sorunun cevabını verin, ama dürüstçe…
İnsan boş değildir, zaten boş olmak bir seçenektir, binaen aleyh diyorum ki, boş olmayı seçmeyin, bir şeyler katın kendinize, geliştirin kişiliğinizi, ben boş insanım diye geçmeyin.
Sevgili okurlarım, şimdi “insan” kelimesinin köküne bakalım.
“İnsan” kelimesi Arapça’dır. Kökeni için ise iki rivayet vardır;
Biri “ins” kelimesinden türetilmiştir. “İns” bağ kurmak, alışmak, tanımak manalarına gelir.
Diğeri ise “nesê – yensû – nesyen” kelimesinden türemedir. “Nesê” unutmak manasına gelir.
Gelelim şimdi asıl konumuza… İnsan der ki; “ben boş insanım” Peki soruyorum size? Siz boş olsanız Allah yaratır mıydı? Ne diyor Rabbim Kur’an’da; “Ben cinleri ve insanları, ancak bana kulluk etsinler diye yarattım.” (Zariyat Suresi, 56. Ayet) Bu ayet, insanın boş yaratılmadığının en büyük delillerindendir. En baş sorumluluğumuz bu, ibadet etmek… Sonra her bir insana verilen yetenek – becerinin açığa çıkarılmasıdır.
Şimdi boş insan var mı? Evet, ama boş yaratıldığı için değil, kendi boş olmayı seçtiği için var.
Rabbim insanlığın özü neyse öyle yaşamayı nasip etsin. Sonradan olan aldatıcı dünya hayatı ve malayani (boş ameller) den uzak tutsun hepimizi.
Sevgili okurlarım, yazımı sabırla okuduğunuz için teşekkür ederim. Görüşmek üzere…
