“Bir boş beşik hikayesinin olmayan çocuğuyum.
Kanadı kırılan kartal da benim beddua etsem.
Bir ağıt olarak yak beni Allah’ım!
Parmaklarına kına olayım hayatın,
Affet bu siyah ve transparan duayı.
Ben zaten gecenin arka cebinde falçatayım.”
(Didem Madak)
Raylı siyah bir kapı,
Kanaviçe gibi işlenmiş siyah demirlere motifler.
Hemen sol tarafında çiçek satar Osman abi.
Sağ tarafında beyaza boyanmış,
Soğuk mu soğuk,
İnsanın kemiklerini sızlatan gasilhane.
Kapının önüne birikmiş ağıtlar,
Musalla taşını ıslatmış gözyaşları,
Toprağı besleyen dualar,
Duaları sulayan özlemler…
Unutulmayacak artık hiçbir hatıra,
Son bir bakış kalacak artık gözlerinde,
Bundan sonra özlemin artacak,
Yüreğine sığmayacak.
Göz pınarlarından süzülecek gülüşlerin..
Her ne kadar su içsen de geçmeyecek boğazındaki düğüm.
Bundan sonra başlayacak sanmalar.
Bundan sonra büyüyeceksin,
Bundan sonra….
