Bu yazımda sizlere “Buz Kafesi” adlı romanımdan bazı aforizmalarımı paylaşacağım. Şimdiden keyifli okumalar diliyorum.
“En tehlikeli kararlar, kalp kırıkken alınır.”
“Birisi merhem oldu, birisi zakkum; birisi serbest bıraktı, birisi mahkum.”
“Merhamet bekliyorsun, ne yüzle? Bir yağmuru bulutu çizip güneş bekleyemezsin.”
“Geçmişin ayakları vardır, peşimizden gelir.”
“O hep gözümün önüne geliyor. Onu görmemeye çalışsam da, sanki göz kapaklarımın içine yapıştırılmış bir fotoğraf gibi.”
“Bazı acılar hafifletilmeyecek kadar kuvvetlidir.”
“Senin bu tavrını görse, feda edilen uykularımın kemikleri sızlar.”
“Hiçbir duyguyu hissetmemek için, birçok duyguyu içinde öldürmeye çalışıyordu.”
“İyi insanlar, kötü imtihanlarla sınanır.”
“Çünkü dünya portresi siyaha bulanmış, düşleri kan kırmızı bir diyarda en dibe batmıştı.”
“Yalnızlığın sesi öyle kuvvetlidir ki, hiçbir kalabalık bununla başa çıkamaz.”
“Hayatın gizlenmiş güzel yanları vardır. Sana güzel yanını göstermez, onu kendin bulacaksın.”
“Aşkın tavsiyeyle, önceden düşünmeyle veya planla işi olmaz. Aşk, anlık ve samimi duygularla yaşanır.”
“Güçlü olmaktan başka çaren kalmadığında, kendi gücünün sınırlarını görüyorsun.”
“Siyah küller saydam bir şekilde havada uçuşurken, aklım yine olmayacak bir huzur kovalıyordu.”
“Yaşadıkça olgunlaşıyorum, olgunlaştıkça yıpranıyorum. Varılan her sonuca sancılı bir süreçle ulaştım. Tüm bunlar yetmezmiş gibi, yolun o sonunda, o yerde de, rahatlatıcı bir unsur bulamadım. Yine kargaşa, yine kargaşa…”
“Bu dünya kir pas ve temizlemeye kalkışsan da, bir lekesi için bin yıl az.”
“Bilirsin, bazen uzaklaşmak gerekir yakınlaşmak için.”
“Delirmek üzereyim! Hırsımı hangi tablo yansıtabilir? Hangi ressam çizebilir? Hangi akıllı açıklayabilir? Hangi suret, hangi insan izahını yapabilir! Allah’ım, kafayı yemiş vaziyetteyim. Eriyorum içten içe. Sanki karnıma saplanmış bir bıçak, azar azar etimi kazıyor…”
