Çocuklarımızı, arkadaşlarımızı, akrabalarımızı, eşimizi hep sevdiğimizi söyleriz. Peki bunu davranışlarımızla ne kadar gösteririz? Gösterilmeyen, davranışa dönüşmeyen sevginin önemi var mıdır? Tabii ki çoğunlukla yoktur. Aslında davranışa yansıtılmayan hiçbir şeyin bir önemi yoktur Sevgimizi genellikle davranışlarımız belirler. Sadece dilde seni seviyorum demekle maalesef sevgi olmaz. Birisine seviyorum demek ve bunu hissettirebilmek ayrı şeylerdir.
Sevgi, anlayış, hoş görü, empati, dayanışma ister. Empati, karşımızdaki insanın yerine kendimizi koymak ve onun duygularını, hissettiklerini anlamaya çalışmaktır. Empati olmadan hiçbir insan ilişkisi maalesef yürümez. Her insan, ona karşı gösterilen davranışlarla mutlu olmak, karşısındakini davranışlarıyla mutlu etmek ister. Sevgimizi illa pahalı hediyeler alarak göstermeyiz. Tatlı bir söz, zor günlerde uzatılacak bir yardım eli, yanında olduğunu hissettirmek, mutlu etmek sevgimizi göstermek için yeter de artar bile. Sevgi, insan ilişkilerini besleyen, güçlendiren yegane kaynaktır. Sevgi önemsemektir, önemseyen insan değer verir, sevgisini gösterir.
Kısa hayatımızda sevdiklerimizin kıymetini bilelim. Onlara sıkı sıkı tutunalım. Ölüm gerçeğini göz ardı etmeden yaşayalım. Sinirli anlarımızda sabırlı olmaya çalışalım, birlikte geçirdiğimiz güzel günleri hatırlayarak sabırlı davranalım. Hatalarımızı telafi etmek için çaba sarf edelim ve affedici olmaya çalışalım. Hayatta herkes hata yapabilir önemli olan hatalarımızdan ders çıkarmamızdır ve onları telafi edebilmemizdir. Kimse mükemmel olamaz, biz de mükemmel olamayız, o halde karşımızdaki insandan da mükemmel olmasını bekleyemeyiz.
Kusursuz dost arayan dostsuz kalırmış yazınıza özet olur herhalde