Hepimizin hayalidir, güzel ve mutlu bir evlilik hayatı. Kimse bu yola sorun çıkarmak ya da mutsuz olmak için girmez. Kimse geri kalan ömrünü bir bilinmezliğin içine atmak istemez. Peki ne oluyor da sevgiliyken kurulan toz pembe hayaller ciddi bir yola girince raydan çıkıyor? Araştırmalara göre boşanmanın yanı sıra evlenme oranları da oldukça düşmüş durumda. Genelleme yaparak konuşuyorum tabii ki ama herkes mutlu bir evlilik isterken neden bu oranlar azalıyor? İnsanlar neden çekiniyor?
Herkesin çevresinde illaki evlilik için hazırlanan birileri vardır. Gözlemlerime dayanarak konuşuyorum ki maalesef evliliklerin çoğu gözü kapalı ve bilinçsizce yapılıyor. Burada bahsettiğim şey kesinlikle aşk ya da sevgi değil. Şimdiki birlikteliklerin “saf sevgiden” oluştuğunu düşünmüyorum. Ne kadar da eleştiriye açık bir fikir değil mi? O zaman eleştiriye açık başka bir fikir söyleyeyim. Birlikteliklerin çoğu çıkara dayalı sevgiden oluşuyor. Evliliğe atılan adımlarda yaşanan olaylar da bu fikrimi pekiştiriyor. Örneğin düğün merasimi ve bu düğün merasimine kadar geçen sürede yapılan şeyler. Birçok insan bu yüzden evlilikten çekiniyor.
Evliliklerin azalmasındaki en önemli nedenlerden biri bence ekonomi. Düğün maliyetlerinin her geçen gün artması insanları zorluyor. Adım başı dökülen gereksiz paralar her iki tarafı da korkutuyor. Bu benim de hak verdiğim bir neden. Özellikle evlilikler bir birliktelik ve sevgi üzerine değil de karşılıklı bir ticaret üzerine kurulduğu için ekonomi evliliği büyük ölçüde etkiliyor. Erkek ve kız tarafı alınacaklar listeleri, çıkılan düğün alışverişleri… uzayıp giden listeler. Ne yazık ki sırf bu yüzden atılan nişanlara, kırılan kalplere ve yıkılan hayallere şahit oldum. İnsanlara yüklenen gereksiz sorumluluklar silsilesi sadece maddi anlamda değil insanı psikolojik olarak da yıpratan bir durum haline geliyor. Kolaylaştırmak yerine yokuş yukarı çıkarılan her iş gibi evlilik yolculuğu da insanlar için külfet haline geliyor.
Evlilik oranlarının düşmesindeki bir diğer en önemli neden insanların artık sorumluluk almak istemeyişi. İnsanlar bir başka insanı hayatında yük olarak gördüğü için uzak duruyor. Evlilik çok fazla sorumluluk ve yük olarak görülüyor. Hayatımızı paylaşacağımız bir arkadaşlık olarak görme fikri bazılarımıza hayalperestlik olarak geliyor. Bekarlığı ve onun sağladığı özgürlüğü bırakmak istemiyoruz.
Halbuki evlilik insanların birbirleri üzerindeki sorumluluğu, dertleri, sevinçleri paylaştığı bir yolculuktu. Bu yolun derinliğini anlamayanlar yolda kaldı. Gözünü birlikte olduğu insana kapatanlar kaybetti. Bu yolu bir ticaret ya da çıkar yolu olarak kullananlar gerçek mutluluğa erişemez. Gerçek mutluluğu çıkarlarına göre değil kalbine göre hareket edenler bulur. Gerisi sadece ziyan olur…
