Hayat Zıtlıklarıyla Kaimdir

Arkamdan aslanlar kovalamışcasına kan ter içinde kalmıştım.

Bir an nerede olduğumu sorguladım. Kabus desem değildi bu gördüğüm. Ruhuma vura vura öğretilmek istenen bir gerçek vardı ve ben yıllarca o gerçeğin kıyısına dahi uğramamıştım. Zıtlıklarıyla bilinen hayatta ben hep kötü zıttın zirvesinde yok olmaya mahkum bir mahluk olarak yaşamış durmuşum.

Evet, hayat zıtlıklarıyla kâimdir ve her olan biten sonsuz bir ilmin tecellisiydi. En küçük olumsuzlukta ettiğim feryat figanların, ettiğim küçük çaplı duaların yanında dev bir dağ oluşu insan olmamın en seviyesiz vaziyetiydi.

Uzun bir yolculuğa çıkmıştım.

Uçmayı sevmediğimden otobüsü tercih etmiştim.Etrafıma bakınırken, gözüm yan koltukta oturan bir beyefendiye ilişti. Dudakları, küçük kırpırtılarla bir şeyler fısıldıyordu ve bedeni bu fısıltıya ritim tutmuş, sanki bambaşka bir aleme dalmış gibiydi. Bu hali ile merakımı cezbetti. Kulak verdim fısıltısına, tekrar ediyordu Arapça sözleri, anlamasam da sanki bir tanışıklık, bir kulak aşinalığı bu fısıltıda.

“İnnen nefse le emmâratun…” Tekrar tekrar sayıkladığı bu cümle beni de kuşatmaya başladı ve gayri ihtiyari gözlerimi kapayıp takip ettim sözcükleri. Okudukça kalbimin çırpınışına ve gözlerimin yaşına mani olamıyordum artık. “İnnen nefse le emmâratun…” Bakışlarımı tekrar o adama yönelttim ve biraz yaklaşıp sordum kendisine. “Af edersiniz! bu okuyup durduğunuz nedir?”

Daha önce hiç görmediğim bir güzellik ve huzur veren bir bakışla yönünü bana dönerek hafif bir tebessümle anlatmaya başladı… “Peki neden diğerleri değil de bu ayet?” diye sordum.

Çünkü, dinde kulluk, kullukta ise ihlâs önemlidir. Nefsi emmareye itimat edilmez. Enaniyet ve nefsi emmare bizi aldatmasın. En sâfi kulluk ihlâstan geçer.

İhlâs… çok kez duymuştum bu kelimeyi ama içeriği hakkında hiç bilgim yoktu. Daha doğrusu dünya ehli olmaktan böyle bilgileri öğrenmekte hep aciz kalmıştım.

“Samimi olmaktır!” diye devam etti.

Güzel bir vecibeyi sadece Allah rızası için yapmak ve mükafatını da sadece Allah’tan beklemektir. Hatta mükâfatın hesabını tutmamaktır. Riyanın zıttıdır İhlas. Dünyevi menfaatler gözetilerek yapılan dini veicbelerin Allah nezdinde hiç bir hükmü yoktur. İşte insan burada hep aldandı evlat. Rabbi hoşnut olsun diye değil, kullar hoşnut olsun diye zayi ettik salih amellerimizi. Nefis dağlar hükmünde bir iyiliği sıfırla çarpar.

“…Nefis her zaman kötülüğü ister…” der okuduğum ayette (Yusuf Suresi, 53). Yalnız Allah’ın rahmet ettiği kimseler hariç. Ben Rabbimin rahmeti olmazsa nefsimi temize çıkaramam. Delalete sapmış olur nefsine uyan. Hidayet yoksa veyl olsun halimize.

Affeyle Rabbim. Beni nefsi emmarenin kölesi eyleme. Riyadan, kinden hasetten, kötü gözlerden ve kötü sözlerden beni muhafaza eyle. Salih amellerde daim eyle ve her ameli ihlâs üzere yapabilmemi nasip eyle. Çalışkan eyle ve zıttından, cesur eyle ve zıttından fersah fersah uzak eyle.

Âmîn.

Yusuf Sûresi 53. Ayet:

“Ben kendimi temize çıkarmam. Rabb’imin rahmet ettiği kimse hariç nefis her zaman kötülüğü ister. Rabb’im Çok Bağışlayıcı’dır, Rahmeti Kesintisiz’dir.”