Hayatta her an, her saniye insanın başına bir şeyler gelebilmektedir. Düşmem dersin, düşersin. Kalkamam dersin, Allah öyle bir güç verir ki eskisinden daha iyi bir şekilde ayağa kalkarsın. Düştüğün her an bir adım gerilersin, bazen o düşüş senin için zor olur, bazen de kolay; önemli olan düştün mü kalkabiliyor olmandır. Her insanın bir düşüş anı vardır. Azim, gayret olmadan ayağa kalkamaz insanoğlu. Düştüğün zaman arkandan gülenler de vardır. Başaramayacaksın zannedip keyiflenenler de vardır. Tam tersi her koşulda yanında olan, seni ayağa kaldıranlar da vardır.
Maalesef ki çağımız hastalığı olan kibir, kıskançlık yüzünden düştün mü en yakının bile seni arkandan vurur. Kalkmanı istemez, bilir ki kalktığın zaman başarın devam edecektir. Sevinir, çünkü senden öteye gidecek bir yeteneği yoktur. Sevinir, çünkü en basit şeyi başarı sanan kendisidir. Bilmez ki, başarı düzlükte olmaz, yokuşta yürüyebilmek başarıdır. Pes etmek bir adım gerilemedir sadece, bunu çoğu insan anlamaz. En ufak bir yokuşta yürümeyi reddeder, pes eder, farkında olmadan bir çok insanı önüne geçirir. Asıl kaybeden insan düştüğünde değil, kalkamayıp pes ettiğinde kaybeder insanoğlu. Bunun dünyada çok örneği vardır. Her başarılı ve şuan bir yere gelmiş olan insan ömründe bir kez veya bir çok kez düşmüş, pes etmeden ayağa kalkmıştır. Sizi düşüren, hastalık, kalp ağrısı, yalnızlık vb. bir çok şey olabilir, önemli olan bunlardan sonra nasıl yol izleyeceğinizdir. Eğer pes eder bırakırsanız, belki de ömrümüz boyunca artık ayağa kalkmayacak ya da her zaman düşmeye mahkum olacaksınız. Fakat ayağa kalkarsanız ömrümüz boyunca o çabanız sizin arkanızdan gelen ışığınız olacaktır.
Kendimden bir örnek verecek olursam eğer; Kurban Bayramı arifesinde hiç yokken banyoda düştüm. Kolumu kırdım. Yeni de ameliyat oldum. O an her şey bitti zannettim. Hayallerim, hayatım bitti dedim kendi kendime. DGS sınavına giremiyorum ve buna canım yandı. En sevdiğim hayalim olan yazarlık mesleğine tutundum. Normalde tek elle yazmak zor ve yorucu ama yazmasaydım hem kendim toparlayamayacaktım hem de ilerleyemeyecektim. Ben pes etmedim çünkü yazmak benim için kafa rahatlatma sanatı, içimi dökmek, siz değerli okuyucularıma bir şeyler sunmak benim için en büyük başarıdır.
Ben düştüm. Ama ayağa kalktım. Şuan tek elle yazıyı yazıyorsam bir yerlere gelmek istememden dolayıdır. Herkes gibi beni de kıskanan arkadaşım var, ona ders vermek içindir. Bu zamanımda yanımda olmayıp beni vurduğu içindir. Kalktım, kalkacağım ve yolumda aydınlanacağım…
Bu konu hakkında bilgi vermeniz çok güzel. Genellikle türkçe içerikler az oluyor fakat böyle güzel içerikler görmek ve okumak çok zevkli.
Çok teşekkür ederim. Böyle güzel bir yorum görmek de benim için çok zevkli