Her Bahar Geldiğinde

Her bahar geldiğinde,
İnsanlar varoluşun bataklığında
Yoktan bir kaygının ardına düşer.
Çiçekler ezilir, böcekler ölür…
Yürekteki yaralar hiçliğe mi isyan?
İnsan bu; yarısı çile, yarısı nisyan!
Gece uyu, gündüz çalış, sabah uyan!
Kabahat kimde ve fakat kimin peşinde?
Her bahar geldiğinde,
İnsanlar bir uçurumun kuyruğunda
Bir sancının peşine düşer.
Çiçekler ezilir, böcekler ölür…