Şubat bir avuç toz,
Tükenmiş umutlar, bomboş içimiz,
Yağışsız bir kış ortasında,
Sular seller gibi akan yas.
Gölgelerden boşalan kuşlar,
Tutunacak dala muhtaç,
Çocuklar ölüyor, çocuklar göçüyor,
Yaşamak beklentisinde toprak.
Yayıldı kışı bahara çeken yıkım,
Kokular hükümsüz şimdi,
Ana kucağına acısını dökmüş,
Karanlığa bulaşan feryat.
Şimdi ne söylense ucu yanık,
Eskiden düğümler kaldı ellerimizde,
Uykusu göğe takılan çocuklar,
Hiç uyanamayacak artık.
