Çok düşündüm, çok ama çok…Anlamak adına değil, yazmak adına. Kime yazacağımı bile bilmiyorum. Elimde hiçbir adres yok. Belki de bu mektubu okuyan kişi, yazdıklarımı anlamayacak. Yazdıklarımın hiç önemi yok belki de. Ama yine de yazmak istiyorum. İçimdeki duyguları dökmek, bir yere bırakmak istiyorum. Belki bu mektubu alacak kişi, gözlerini okuduğum kelimelerde gezdirecek. Ama sonra, belki de hiç umursamayacak. Yakacak bu mektubu ve külünü çöpe atacak. Belki de gülüp geçecek. Ama bu, benim için önemli değil. Ben sadece içimi dökmek, hislerimi paylaşmak istiyorum. Hayatımızda birçok şey var. Bazen mutlu, bazen hüzünlü anlar yaşıyoruz. Gözlerimi kapatıp düşündüğümde, aklımda yüzlerce anı canlanıyor. Geçmişte yaşadığım güzel anlar, gülümsemeler ve belki de kaybettiğim dostluklar. Her biri, içimde bir yerlerde saklı. Ama bu anılar, bazen çok ağır geliyor. İçimde bir yük gibi.
Aşk… Ah, aşk! Ne karmaşık bir duygu. Bazen kalbimi dolduruyor, bazen de en derin yaralarımı açıyor. Birine duyduğum sevgi, bazen beni uçururken, bazen de yere çakıyor. Aşkın ne kadar güzel olduğunu biliyorum ama aynı zamanda ne kadar acı verebileceğini de. Sevgiyi anlatmak zor, bazen kelimeler yetersiz kalıyor. Umut, belki de en önemli şey. Gelecekte bir gün her şeyin daha iyi olacağını düşünmek, beni ayakta tutan bir şey. Ama bazen, o umut da kayboluyor. Gelecek belirsiz ve bu belirsizlik, içimi kemiriyor. Sanki bir yere varamayacakmışım gibi hissediyorum.
Yalnızlık… Bazen etrafımda kalabalık insanlar olsa bile, içimde bir boşluk hissediyorum. Belki de bu mektubu yazmamın sebebi de bu. Kimseyle paylaşamadığım düşüncelerim var. Belki de bu mektup, içimdeki o boşluğu biraz olsun doldurur. Bazen, geceleri uyumakta zorlanıyorum. Düşüncelerim, zihnimde dans ediyor. Gece yarısı, yıldızların altında oturup hayal kuruyorum. Hayatımda neyin eksik olduğunu düşünüyorum. Belki de birine, içimi dökmek, duygularımı paylaşmak istiyorum. Ama kime? İşte bu, en büyük muamma. Hayatın getirdiği zorluklar, beni yıpratıyor. Bazen p/es et(geç)me noktasına geliyorum. Ama bir şeylerin değişeceğine dair inancım var. Belki de bu mektup, içimdeki karamsarlığı biraz olsun dağıtır. Bu mektubu yazarken hissettiğim duyguların, belki de bir gün birine ulaşmasını umuyorum. Belki de birisi, bu satırları okuyup benimle aynı hisleri paylaşır. Belki de yalnız olmadığımı anlar. Umarım bir gün, bu kelimeler bir anlam bulur. Beni anlayan birinin eline geçer, vesselam.
