İNSANLARI KULLANMA SANATI(!) YA DA SIKILMIŞ LİMON SENDROMU
İnsan kullanma sanatı diye bir sanat var mıdır? Olabilir mi? Önce iyi niyetimizden dolayı çevremizdeki insanların bizi ne çok kullandığını düşünürsek sorumuzun cevabının evet olduğunu görebiliriz.
Öncelikle duygusal, iyi niyetli insanları kullanmak çok kolaydır. Kötü niyetli insanlar da zaten bunu bildikleri için avına o yönden yaklaşırlar. Birkaç güzel söz ya da birkaç damla gözyaşı, çaresizlik kokan birkaç ünlem yelkenleri suya indirmemize neden olur.
Siz iyi niyetli olduğunuz için karşınızdaki insanların da sizin gibi olduğunu düşünürsünüz. İhtiyacı ne ise nal, mülk, para ya da moral verip onu içinde bulunduğu sıkıntıdan kurtarırsınız. Sonra dostum dediğiniz insan bir anda uçup gitmiş yanınızdan… Ve anlarsınız ki sizden çıkar sağlamak için oyununu en usta şekilde oynamıştır.
İçine düştüğünüz durum suyu sıkılmış limon sendromudur. Artık suyunuz kalmamıştır ve suyu olmayan limona da kimse dönüp bakmaz, doğru çöpe…
Suyu sıkılmış limon sendromu hayatta birçoğumuzun başına gelir. Bu benim başıma gelmez demek, büyük konuşmaktır; çünkü insan, içinde sevgi, merhamet ve insani duyguları taşıyan ve toplum içinde yaşayan bir canlıdır. Bu da diğer insanlarla ilişkileri gerekli kılar. Nitekim dağ başında Müslümanlık yapmak çok kolaydır.
Önemli olan, iyi niyetimizden dolayı kullanıldığımız durumlardan doğru dersler çıkarmaktır. Yoksa bu mağduriyet diğer insanlarla olan ilişkilerimizde de bizi etkileyecektir. Artık iyi insanlara bile büyük bir şüpheyle yaklaşırsınız sütten ağzı yanan yoğurdu üfleyerek yer misali.
İnsanları kullanma sanatını(!) icra eden zavallılar yeryüzünün en aşağılık varlıklarıdır; çünkü dünyada insanların duygularını sömürmek ve yalancılıktan daha büyük bir çirkinlik yoktur. Duygu sömürücülerin insan ruhunda bıraktığı tahribat, sömürülen devletlerin tarihinde açılan yaralardan daha derindir.
