Kadın, anadır, kardeştir, abladır… Vesaire.
Kadın, merhametli, özverili, koruyup gözeten, fedakâr ve aynı zamanda cefakâr insanın adıdır.
Kadını sadece bir güne sığdırmak, ona yalnızca bir günlüğüne değer vermek, onu sadece bir gün hatırlayıp bir günlük mutlulukla yetindirmek büyük bir yanılgıdır. Kadın, sadece bir gün hatırlanmak için değil; ömür boyu sevgiyi yüreğinde hissetmek, her daim değer görmek ister.
Kadın özeldir…
Kadın sevgidir…
Kadın değer verendir…
Kadın her daim sevendir…
Kadının günü olmaz! Kadının özü olur, sözü olur. Kadına şiddet olmaz! Onu incitmek, kötü söz söylemek, gururunu kırmak, onurunu ayaklar altına almak, bir kadının en derin yarası olur. Kimi zaman içine atar, kimi zaman gözyaşı döker, kendi kendine teselli arar. Yüreğine akıttığı gözyaşlarını sahte bir tebessümle saklar.
Kadın, her daim vefakâr olur. Kendinden ödün verir, görmezden gelir bazı şeyleri. Yuvasında huzur olsun diye mücadele eder. En önemlisi, yuvasını ayakta tutar.
Her yıl takvimler 8 Mart’ı gösterdiğinde “Kadınlar Günü” ilan edilir. Kadına sadece bu gün değer verilir, sadece bu gün hatırlanır, hediyeler sadece bu gün alınır. Oysa kadının günü olmaz! Kadın her gün özeldir. Kadın, her daim sevgi ve ilgi ister.
Kadın, o kadın ola ki…
Yuvasına huzur,
Sevdiklerine değer,
Yüreğiyle seven,
Dertlere derman olan,
Mutlu bir yuvada var olan…
Kadın, gerçekten anlaşıldığı ve sevildiği gün, onun için ömürlük bir gün olur.
Bütün kadınların hak ettiği değeri görmesi dileğiyle…