Kalem; geleceğim, kaderim…
Kalem; umudum, hayalim, yeşeren düşlerim…
Kalem; pişmanlığım, keşkem…
Kalem; doğrum, yanlışım, sevdam…
Kalemle ilk dünyaya gelişim, bana öğretilen ve elime verilen kalemle oynattığım ilk harf…
Ben aslında ilk seni öğrenmişim, seni yazmışım hep satırlara, seni ezberlemişim, bana ilk sen “Oku” demiştin.
Kalbime koyduğum sevgiyle, aklıma koyduğum tefekkürle ulaştım. Hep seni aramamı bulmamı istedin.
Gözlerimi dünyaya ilk açtığımda öğrendiğim o ilk harf, yani annem sonradan öğrendiğim ilk harf ama ondan önce birini daha tanıdım, beni yaratanı, annemi, babamı, bugüne kadar fark edemediğim güzellikleri fark ediyorum.
Kalem; bana yeniden güzel sözler yazdıran…
Kalem içimdeki güzellikleri sözleri dışa vuran…
Yüzümde beliren o tebessüm, ben ilk seni öğrendim, sonra herkese ezberleteceksin ismini ve beni koruyan bir melek göndereceksin, o melek cenneti bile ayaklarına sereceğin, onun yanında bile sesini yükseltemeyeceğin o benim annem, o benim babam…
Kalem; yüreğimin sesini bana dinleten…
Kalem; geleceğim sana bağlı tek bir yanlışı affetmeyeceksin, çizeceksin.
Kalem; ellerimdeki zincirlerle sana bağlı kalbime vurduğun esaret altında bıraktığın dağladığın sözler…
Kalem; mutluluklarım, sevinçlerim, hüzünlerim…
Kalem; başarım, hedefim, kayboluşlarım…
Kalem; sırdaşım, dert ortağım…
Kalem; davam, sabrım, gözyaşım…
Kalem; yol arkadaşım, yüreğim, aklım…
Kalem; mücadelem, heyecanım…
Kalem; hüznüm sitemim…
Kalem; ilmim, imanım…
Hakla batılı birbirinden ayıran, kalemle yazmayı öğreten, damarım, kanım, nefes kadar yakın, beni koruyan Allah’ım!
Sesimi duyan, dualarımda, yakarışlarımda…
Ekmeğim, suyum, havam, dünyam, geleceğim, ibadetim…
Mevsimlerim, günlerim, başımı çevirdiğim her yerde, söylediğim sözlerde, dualarda, bana nefes kadar yakın…
Tertemiz sayfaların en büyük ustası…
Yüreğinden, elinden kan damlayan, yüreğini ortaya koyan…
Uğrunda ölebilmek, uğrunda sevebilmek, uğrunda gözyaşı dökebilmek…
Seni isteyebilmek, seni dileyebilmek…
Unutmamak, unutulmamak, hatırlatmak, her fırsatta.
Kendimize örnek alabilmek, senin gibi olabilmek…
Seni sevebilmek, sevdirebilmek…
Seni anlamalı, seni anlatmalı.
Seni öğrenmeli, seni öğretmeli.
Herkese söylemeli, duyurmalı.
Senin ilmin yankılanmalı kulaklarda.
Senin ismin anıldığında kıpırdanmalı dudaklar.
Allah denildiğinde titremeli kalpler.
Kalem; aşkın, sevdanın, gönlün, nefsin her şeyin…
Kalem; mührün, alın yazın, ışığım.
Kalem; ezberim…
Ne ilk, ne son.
Kalem; ucu yanık körlenmiş mektubum.
Saf güvercinim, sen kanatlanıp uçtuğunda ben seninle beraber geleceğim.
Seni anlatabilmek için, seni öğrenebilmek için bir oradan bir oraya…
Ben ilim öğrencisiyim, gidilen yol ve sonsuzluğa açılan kapı, saadet, mutluluk…
Kalem; teslimiyet, boyun eğmek.
Kalem; düşüncelerim.
Kalem; amelim.
Kalem; imtihanım.
Kalem; gidilen yolum.
Kalem; zifiri karanlığım nurum.
Kalem; rehberim.
Kalem; gönlüme, aklıma araç olan.
Kalem; aklıma. kalbime. ilmi kazıyan.
Gitmeyi, gidebilmeyi, haksızlık karşısında savunabilmeyi…
Konuk Yazar: Özlem Özkan Çalık
