Bizi bize bağlayan gönül telleri kopmaya görsün, iletişim adına ne varsa hepsi bir anda yok olur. Sevdalar unutulur, mazinin karanlık dehlizlerinde kalır bir daha akla gelmez, akla gelmeyen gönüle önümüze gelmez. Bu bedensel acılar bizi yıkarken karşımızda bizim bunu hissetmemiz için çabalayan, iç dış düşmanlar zevkle izlerken, içimizdeki cenneti ve cennetin kapısı imanın etkisi ile hiç kapanmayacağını sanan o düşmanlar bilsinler ki, bu kapıyı hiçbir zaman biz içten kapatmadıkça kapatamayacaklar. Bende bazen içimdeki değişen duyguları nasıl ifade edeceğimi bana aks ettirdiği hayal gücümün beni yüzüstü bırakmış hissi karamsarlığa sevk ederken, hemen iman beni silkeleyerek kendime gelmem gerektiğini söylerken, bir anda Rabbime bin şükür silkelenerek kendime geliyorum. Hepimiz bir gün öleceğiz ve bunu yaşamaya mahkumuz öyle ise bu dünyada yaşarken sömürmek için adım atan batı ve uşaklarının elbette ki imandan haberleri olmadığından, şeytanla işbirliği yaparak, kalbini şeytana satarak yol almasının etkisi büyük, onların duygulardan hislerden habersiz ve yalanla bizim duygu ve his dediğimiz güzelliği ifade etmekten yoksun olmalarının sebebiyle nefsin isteklerine boyun eğerek, insanı sömürmenin ve sömürürken kaybetmenin telaşında olmaları üzücü olsa da,biz iman edenler olarak buna izin vermekle sorumluyuz bunu da bilmemiz icap eder.
İşte sömüren tek dişi kalmış canavar, diyen üstadım medeniyeti böyle tasvir ederken, bundan haberi olmayan zavallıların sanki bizi bizden yüzüstü ayrı bırakacakları savı içimizde var olan ve hep biriken birbirimize olan hasretle sarılarak devam eden kardeşliğimiz, onların verdiği sarsıntıyı bertaraf edecek gücünü onlara anlatmayı demeyeceğim ki bilmesinler ve her geldiklerinde bir daha yıkılsınlar… İşte biz böyle birbirine kenetlenmiş kopmaz zincirlerle imanla kardeşliğimizle bağlanmış millet olarak, bizi yıkmaya gelenler yıkılmaya hep mahkûm kalacaktır Rabbim yardımıyla inşallah.
Bizler akıllarda değil gönüllerde yaşarız ve o gönlün kapısını biz içten açarız onu dışarıdan kimseler açamaz ki bu nedenle bizleri gönlümüzde biz silemedikçe, kimse Rabbim yardımıyla imanla birlikte silemezler inşallah, buna olan inancım tamdır. İnsanı sevmek akıl değil gönül işidir, gönülle yol almak insanı denizde gemiyle giderken korsanların saldırısında korurken, korsanların denizde bir daha yol almasına da izin vermez, bizler gönül insanıyız bunu bilmek bile bana huzur neşe veriyor aynı size verdiği gibi. Bu nedenle nefsi ile hareket edenler duygu ve hislerini kelimelere dökerek karşısındakine söyleyemez, çünkü gönlünü satmıştır dünyaya dünyalık birkaç geçici mal için… Güneş yine bizim için doğacak hem dünyada hem gönlümüzde, ilkbahar gelirken arkasında yazı çiçeklerle dolu tarlalarda açarken kuş sesleriyle, neşeli çocukların cıvıltılarıyla, sabaha uyana kuşların börtü böceklerin ötüşüyle bizimdir, bunu bizden almaya kalkışan sefillerin dünyasını karartarak bir daha aydınlığa çıkmalarına izin vermeyeceğimizi bilirken, imanın yıkılmaz kalesindeki bizlerin, dünyasındaki bu güzelliği yıkmaya çalışanları bizler yıkarız, açın tarih sayfalarına bakın ne demek istediğimi göreceksiniz.
Karanlığı aydınlatan yıldızlar gibiyiz yeryüzünde aydınlatırız etrafımızı kendimizi imanın nuruyla, bizler sessizliğin sesi olurken birbirimize manen ve maddi yönde verdiklerimizi kimse birlikteliğimizle elimizden alamaz ki, bizler çığlığı duyarak koşanlarız, Rabbim yardımıyla, yoksa o çığlığın sahibinin iç feryadı bizi parçalar varırız şükür Rabbime yardımıyla yanına, başkaları bu insanı imanla sevmemizin karşısında bize deli derler desinler, veli derler desinler, bizlerin kimsenin okuyamadığı gönül kitabını her gün okuyanlarız bir kitap gibi imanla…
Vardır elbet bu dünyanın hem tatlı acı yanı,
İman bize anlatır güzel insan olan biz insanı,
Bekleriz her durakta her köşede biz siz insanı,
Mağlup olmayız işte biz severiz böylesine insanı.
