Kayıp Zamanlar

Şaziye Koçak 603 Görüntüleme Yorum ekle
1 Dak. Okuma

Kayıp zamanlardayım, belirsiz bir yere yetişmek tüm gayem.
Dizlerime kadar kar var, bata çıka yürüyorum,
Ayağımın altında ezilen karların sesleri kulaklarımda,
Ortalık sessiz kendimle baş başayım, üşüyorum.
Kar taneleri saçlarımdan yüzüme dökülüyor.
Ağzımdan çıkan buğu etrafa şuursuz bir gizem katıyor.
Kayıp zamanlardayım, ne aradığımı bilmez halde kendimden uzaklaşıyorum.
Ayak izlerimi yağan kar taneleri kapatıyor,
Hissiz bir kalpten kaçıyor, hızla atacak bir kalp kalp düşlüyorum,
Geri dönüş yok bir adım öncesi kayıp bir adım sonrası meçhul,
Ya sonsuzlukta manasız bir zerre olmak sonum,
Yada zerreye mana katacak bir anlam bulmak kurtuluşum,
Bir ışık var ileride bir adım daha sonra bir kaç tane daha,
Kayıp zamanlardayım, bilinmeyeni bilmek gayem,
Belli belirsiz bir nesne var önümde,
Yaklaştıkça şekle bürünen, yaklaştıkça anlaşılan,
Kar durdu birden bire kulağımda şen şakrak bülbül sesleri,
Yeşillendi gözlerimin önündeki ufuklar, güneşin sıcaklığı yüzümde.
Nefes almak ne iyi, sarılmak hasret gidermek.
Aranılanı bulmak ne iyi, yarım elmayı tamamlamak,
Kavuşmak ne iyi, sıcak bir kalp bulmak ve onda var olmak.

Bu İçeriği Paylaş
Bağlantılar:
Yazar
Yorum yap

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Exit mobile version