Maneviyat

Maddi olmayan insanın tamamıyla iç dünyasına ait olan bir güzelliktir maneviyat.

Genel olarak güzel bakabilmek, güzel görebilmek en önemlisi güzel sevebilmek.

Kötü düşüncelerden arınmak ne olursa olsun nevi şahsına münhasır bir insan olabilmektir.

Kısaca kalp huzurudur.

Kişinin kendine verdiği en değerli armağandır.

Bir tatlı söz, bir tebessüm yada bir yaraya dokunabilmek, ortak olabilmektir.

Belki hiç birimiz birbirimizin acısını hissedemeyiz ama hafifletebiliriz.

“Ben” işte bütün her güzelliği yok eden söz. “Ben” çok değerli okuyucular, yazımı okuyan kim olursa olsun hiç bir zaman “ben’ olmayın “biz” olun olabildiğiniz kadar. Benlik duygusu kadar tehlikeli, kalbe zarar veren maneviyat hırsızı bir duygu biçimi yoktur kesinlikle. Hem maneviyatınızı hem iç huzurunuzu sömürür adeta yok eder.

Bırakın her şeyi bilmeyin, inanın bazen dinleyebilmek terapi gibidir. Lütfen dokunabildiğiniz kadar yüreğe dokunun.

Hayattan zevk alabilmeniz için önce yaptığınız şeylere bakmalısınız.

Bir selamın bazen de hatır sormanın dokunduğu yüreği bilemezsiniz.

İnsanca yaşayabilmek için tek ihtiyacımız olan maneviyat duygusudur.

Her şeyi bilmek sizi kusursuz yapmaz.

Kusursuz olmaya çalışmak her zaman sizi mutlu etmez.

Yargılamak fütursuzca sadece sizin yaşam enerjinizi sömürür.

Kendime sıkça sorduğum bir soru var. Hepimiz kusursuz olduğumuzu iddia ediyoruz, peki onca kötü, kusurlu insan nerede? Anlayışsız yoran insanlar nerede? İnanın onlarla hemfikiriz çünkü onlar da bir takım kötü insan olduğunu savunuyor.

Hayattaki her şeyin yolunda gitmeyeceğine inanıp bunu en muazzam kararlarla atlatmaktır maneviyat.

Huzuru kalbinizde ruhunuzda hissetmektir

Kimse birbirinden üstün değildir yada aşağıda değildir, herkes eşittir.

Eğitim farkı, aile farkı ve yaşayış biçimi, ama üstünlük yoktur.

İşte bu konuya burasından bakabilmek maneviyat duygusudur.

İnsanın maneviyatı ne kadar zayıf olursa o kadar ruhunda çöküşler yaşar. Rabbim sonsuz güzellikler vermiş, rengarenk yeşilin her tonu, mavinin her tonu, lezzetin her çeşidi, bunları hissedebilmek baktığımız zaman gördüğümüzle mutlu olabilmek…

Sevginin dili dini, ırkı yoktur.

Yeter ki bakabilmeyi hissedebilmeyi bilelim o huzurun lezzetini almayı bilelim.

Yormayın, üzmeyin kimseyi ya sevin yada sevmeyin ama hiç bir zaman arafta olmayın, oldurtmayın…

Dünya kimsenin etrafında dönmüyor, kimseye özel değil. Birimize güneş doğarken öteki karanlıkta kalmıyor, görebildiğimiz kadar güneş doğuyor.

Maddi anlamda ne kadar üstün gözükse de insanoğlu maneviyat sizin ve bedava. İnanın satın alınmıyor.

Sizi özel kılan bir ruh duygusu.

Birine yaptığınız küçük bir iyilik, fedakarlık bile size dönüyor, manevi olarak yani hiç bir şey boş değil.

İnsanlara yaklaşımınız en önemlisi diliniz hem cennetiniz hem cehenneminiz. Kişinin kendine verdiği zararı kimse veremiyor çünkü biz izin verdiğimiz kadar insanlar etrafımızda oluyor. Sevin, sevilin hatta abartın ve o maneviyatı yakalayın, huzuru kendinizde bulun. Siz huzurlu olursanız çevreniz de huzurlu olur.

Kısa zaman önce yaşadığımız deprem felaketi… Ne hayaller, ne umutlar vardı o insanların yüreğinde kim bilir…

Kime kızalım veya kimi suçlayalım.

Bazı olaylar karşısında ne maddiyatımız ne gücümüz yeter maalesef.

Bir insana verebilecek en kutsal duygu maneviyattır.

Rabbim depremde şehit olan tüm kardeşlerimizi cennetiyle müjdelesin, kalanlara sabır ihsan eylesin.

Hepinizi saygıyla selamlıyorum.

Yolunuz gül renginde gül kokusunda olsun her daim sevgilerimle.

Hoşça kalın.