Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde mutlu yaşayan, elindekiyle kanaat etmeyi bilen, sadece kendisini değil, çevresindeki diğer insanları da düşünen güzel insanlar varmış. Öyle iyiymiş ki bu insanlar, esnaf komşusu siftah yapamadıysa müşterisine dönüp ben siftahımı yaptım, karşı komşudan al o da nasiplensin diyecek kadar iyi ve yüce gönüllüymüş. Hatta bir kusur varsa malında kusurunu müşterisine söyler, haramdan sakınır, her işinde Allah’tan korkarmış bu güzel insanlar… Git gide yitirdiğimiz değerler sadece bencillikten değil, bereket ve birbirimizin haklarını gözetmekten yoksun oluşumuzdan olabilir mi? Çok kazanmak yani zenginlik her zaman para birimiyle ölçülmez. Berekette iyi niyetle doğru orantılı olarak artar zannımca… Alllah hepimize gönül zenginliği versin. Zira gönül zenginliği olursa ırmaklar coşar, evler muhabbet demleriyle taşar. İnsanlar mutlu ve huzurlu yaşar. Kötülük sürdüremez hükmünü. Zengin çok zengin, fakir de çok fakir olmaz. İnsanlar orta halli olur. Adalet hüküm sürer. Kimse mahzun kalmaz. Ah yazımın başında dedim ya; bir varmış bir yokmuş işte tam da böyle bir varmış bir yokmuş bu insanlar, ben yok olduğu zamanlara denk gelmenin hüznünü yaşıyorum. Mutlu başlayan her masal mutlu sonla bitmiyormuş. Kim bilir masalların mutlu sonla bittiği de belki en az masallar kadar yalan!
İnsanların yüzüyle kalbi, içiyle dışı bir değil artık. Az kaldı iyi ve güzel insanlar… Nereden bulacağım deme sakın ümitsizliğe düşme! Zira naif tebessümlerinden tanırsın onları, kalbinin güzelliği yüzüne yansımıştır. Gözlerinden tanırsın, herkese masumiyetle bakar. Yaradılanı sever, Yaradan’dan ötürü… Eski çağların, eski insanların hasretiyle yaşar. Ama anda kalmayı da başarır pek ala… Elindekileriyle yetinmeyi bilir. Kimsenin hiçbir şeyine göz dikmez. Fazlasında da gözü yoktur. Şükür vardır hem dilinde hem kalbinde çokça şükür! Bolca da dua… Görürsen o insanı bir dua da sen ona fısılda zira yorgun düşmüştür güzel kalbi çağın gürültüsünden! Sancılıdır hakikat yolu… Pes etmeyi bilmeden yürür her şeye rağmen o güzel insan!
Sonuç olarak güzel insanlar az kalsa da bitmedi. İnsanlık, birlik ve beraberlik, adalet hala yaşıyor bir yerlerde… Tüm çağın kirliliğine rağmen, tüm hasretliğimiz bu değerlere ve bu değerlere vakıf insanlara! Bu insanlar kötülerin arasında kaybolmuş durumda, görürsen usulca elini uzat ve tebessüm et çek çıkar onu şu girdaptan! Kötü insanlar iyi kılığına büründüğü için sakın yanılma, zira en çok iyiliğinden söz eden en kötüsüdür bu çağın. Zira iyilik yapar görünmektense iyilik yapıp görünmemek en güzelidir bazen… Bir varmış bir yokmuş misali. Varız ama gerektiği yerde, yokuz çünkü orada olmamızı hak etmiyorlar. Söyleyeceklerim bu kadar, susacaklarım bitmedi. Sözün özü: “İyi insan ol ama bunu başkaları görsün diye yapma, iyi insanlara rast gel ve onları iki cihanda da sakın ola bırakma! Zengin olmak için gayret et, gönüller yapmaya bak! Maddiyatı bir kenara bırak, manevi bir kale inşa et! Gör bak ne eşsiz bir manzaran olacak!”
