Mazinin Esintisi

Tek başıma sahilde dolaşıyordum. Topladığım papatyaların kokusu burnumu buram buram dolduruyordu. Bir koku bile bazen insanı dünyanın en mutlu insanı yapabiliyor… Tek başıma bir şeyler yapmayı her zaman çok seviyorum. Zaten yalnızlığı bolca olan insanların düşünceleri uçsuz bucaksız bir gökyüzü gibi özel oluyorlar, özgür ve özgün… Yorulduğumu hissedip bir banka oturuyorum. Denizden gelen esinti ruhumu aheste aheste okşarken deniz kokusunun güzelliğiyle hayallere dalıyorum.. Bir ses beni dünyaya geri getiriyor:

“Yavrum senin yaşın kaç?”

Yana döndüğümde fark ediyorum tatlı mı tatlı bir teyzenin yanına oturmuşum fark etmeden…

“21 yaşındayım siz kaç yaşındasınız?”

Düşüncelere dalıyor, belli ki bu yaşına gelene kadar ne çok his tatmış, ne çok anı yaşamış kimisi mutluluk kimisi hüsran kimisi korku kimisi şaşkınlık…

“70 yaşımdayım evladım, Rabbim sana hayırlı, güzel bir ömür versin inşallah. Sana baktığımda eski anılarım ziyarete geldiler beni yine. Dinleyenim kalmadı artık kendi kendime konuşur oldum, içimdeki hisler dolup taşıyor…”

Yaşlılarla sohbet etmeyi çok severdim o yüzden atıldım hemen.

“Ben seni sıkılmadan dinlerim teyze.”

Dudağında gülümseme oluştu, bakışlarını denize çevirdi masmavi gözleri ışıl ışıldı denizi seyrederken şunlar döküldü yüreğinden :

“Ah evladım insan yaptıklarından çok yapmadıklarında tutuklu kalıyor kalbim ruhum keşkelerle dolmuş. Öyle çabuk geçiyor ömür… Doya doya yaşamalı insan geriye dönüp baktığında yanaklarındaki gamzelerin çıkmasına sebep olacak kadar güzel hikayeleri olmalı. Tekrardan başlayabilseydim hayata daha çok ağaç dolu yoldan geçerdim, daha çok denizi seyre dalardım, daha çok insana yardım eder onların yaralarını sarardım, daha çok fesleğenimle vakit geçirirdim, kendimi yalnız hissettiğimde gider kedileri sever hem yüreğimle hem ellerimle ısıtır onlarla dertleşirdim, en çok kendimi severdim. Küçük anlardaki mutluluğu ve huzuru daha çok hissederdim, elimde olmayanlara ağlayacağıma elimde olanlara gülümserdim, insanların ne diyeceğini ne düşüneceğini hiç umursamazdım, karşımdaki insanların duygularını daha çok anlamaya çalışırdım, tanımadığım çocuklara daha çok hediye alırdım. Dünyalık eşyalar biriktirmeye uğraşmak yerine benimle ahirette yoldaşlık yapacak ameller güzel işler biriktirirdim, çiçeklere daha çok öpücükle selam verirdim, hayatın hızından sıyrılıp sevdiklerimin yüreğine mutluluk armağan ederdim, daha çok gösteriş dolu dünyada kaçıp Hirama sığınırdım, yaşım kaç olursa olsun önyargıları umursamadan daha çok salıncakta sallanırdım ve sevdiklerime daha çok onları sevdiğimi söylerdim… Oysa her an gidebileceğimiz bu dünyadan güzellikler biriktirmek yerine ne acı şeyler biriktiriyoruz. Sevdiklerimizin avuç içlerini öpmediğimiz, onların yüzüne gülümsemediğimiz her saniye keşkelere daha da yakınız. Sevdiklerime sarılmak, onların kokusunu içime çekmek bir lütuf şu yorgun yüreğime. Ve şu koca kainat Yaradanı bulacağımız güzellikler, hazinelerle gizli.. Bu dediklerimi hiçbir zaman unutma evladım…“