Henüz çocukken yapmaya başlamıştım rüzgar güllerini renkli kâğıtlar ile. İstediğim her yerde uçururken hissettiğim mutluluk duyguları paha biçilemezdi. Mavi kâğıtla yapıp süslemesi o gün rüzgar gülünü ve ovada yürürken rüzgarın çıkmasını beklemiştim. Rüzgâr çıkınca çok sevinmiştim.
Rüzgar gülü ile beraber uçuşa geçmiştik, ben koşuyorum, rüzgar gülü oynuyordu. Mutluluk buydu. Ben rüzgar gülü ile uçtuğumu hayal ederdim koşarken. Çocukken almıştım elime ilk rüzgar gülünü. Şimdi doktor oldum, hastalarla ilgileniyorum ve çekmecede bir rüzgar gülüm olur bazen çocuklara hediye ettiğim. Rüzgar gülleri çok özeldir benim için. Şimdi arabamla çocukluğumun geçtiği yerlere ziyarete gittiğimde ne göreyim? Devasa rüzgar gülleri inşa edilmiş oralara. Onlar da benim için sürpriz oldu fakat ben halen kağıttan yaptığım rüzgar güllerimi saklıyorum evdeki dolapta.
Bir rüzgar gülü ne çok şey anlattı bana. Bir keresinde koşarken düşüp dizimi yaralamıştım. Ablam ilgilenmişti. Hemen o gün havada olmadığımı, yerde koştuğumu anlamıştım aslında. Rüzgar gülü ile uçup konuşmaktır en güzeli de.
Şimdi elimde Rüzgar gülü koşmuyorum ovada, kırda fakat rüzgar güllerini alıp hediye ediyorum çocuklara gülsünler diye. Rüzgâr gülü çok şey anlatır halen bana.
Bir gün bu dünyadan göçüp gidersem bir başka dünyaya, elimde kocaman bir rüzgar gülü ile uçarken bulacağım kendimi biliyorum.
Rüzgar güllerim unutmasınlar o zaman beni sevdiklerimle birlikte. Sonsuza dek unutulmamak dileğim ile.
