Sana Benzedi

Büşra Yıldırım 66 Görüntüleme 1 Yorum
2 Dak. Okuma

Meydanda kuşlar geziniyordu seni beklerken. Sonra her şey birden sana benzedi. Kuledeki saatin tik takları duyuldu, saat sana benzedi. Aceleci adımlarla ilerledi saat.

Ardından bir vapur yanaştı iskeleye, dalgaları savurdu deniz. Deniz sana benzedi. Yolcular bindi alelacele. 5-6 yaşlarında bir çocuk, sabırsızlığı her hâlinden belli, elindeki simidi savurdu martılara. Bir martı kaptı havadaki simidi, iskeleye indi. Başka bir martıyla paylaştı. Şaştım, normalde tek lokmada atıverirlerdi midelerine. Martı sana benzedi. Sen martıya. Martılar bize benzedi.

Dahası, bir şarkı duyuldu sokaktan. Şarkılarda senin sesin… Gençlerin şen kahkahaları… Kahkahalar arasında sanki tanıdık bir neşe. Yine de bir şey eksik bu sokakta(!)

Geceyi beklesem, bulurum eksiği diye; bekledim oturduğum bankta. Sonunda aşkı bulacak gibi, bekledim seni. Sen gelmedin; oysa ben fersiz sokağın sessizliğinde buldum seni. Sokağı aydınlatan bir lambanın dibinde oturuyordun. Eksik olan, senin esrarlı gözlerindeki sessizlikti. Ve karanlık kuytular, tüm kuytu köşeler sana benzedi.

Karanlığın en zifirisinde, bize bakan bir çift göz aydınlattı; ölümü dirimi. Canımdan can oldu, küçücük parmaklarıyla ellerimi tuttu. Doladı kollarını boynuma. O bir çift göz, tıpkı sana benzedi. Yüreğimi sardı sıkıca, kan damlayacak olsa gözümden içime içime yuttum. Gülüşünü soldurmaya kıyamadım. Gülüşleri çiçek oldu açtı, yol oldu önümde koştum. Durdum, dinlendim; sarıp sarmaladığı kollarında. Yüreği yüreğime değdi. Yüreği sana benzedi. Çokça bana benzedi. Sorgusuz sualsiz sever, çabuk affeder; en çok da bana benzedi.

Derken zaman geçti geçti, durmadı dünya. Niye dursundu ki zaten… İşte ben de sana benzedim. Efkârlı bir çalım sattım karanlığa. Her şeyi, herkesi buldum da; bulamadım içimdeki neşeli, kendinden emin çocuksu gülüşleri. Çocukken kanayan dizlerimin yaraları tekrar tekrar açıldı durdu. Hangi kuytuda terk ettimse o koca yürekli miniği… Seslendim, gelmedi. Ona kadar saydım. Ona kadar, on kere saydım. Ebe sobe dedim, görmeden seslendim. Kandı da çıktı ortaya, sobeledim son defa. Oynadığım oyun, sana benzedi.

Bu İçeriği Paylaş
Bağlantılar:
Öğretmen / Yazar
1 Yorum

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Exit mobile version