Senelerin Getirdiği Mahperi Bir Rüzgar

Sevgili 22 yaşım, hoş geldin. Ne de güzel geldin, her yaşımın getirdiği güzellikler gibi senin de bana çok güzel armağanlarla geldiğine eminim. Bol bol maceralar, gülüşlerimle donatılan mutluluklar, gururlandığım kat ve kat artan başarılar, sıcacık olduğum sevgi dolu anılar yaşamak için sabırsızlanıyorum. Her günün bana verilen bir nimet olduğunu da çok iyi biliyorum. Her aldığım nefes, tattığım her duygu, hislerin hem olumlu hemde olumsuz yanları bu hayatta bana verilen en güzel armağanlar.

21 yaşımda bolca sevgiyi tattım. Çok sevdim, çok sevildim ve en güzel duygu olduğu kanaatine vardım, bu yaşımda da her zaman sevgiye öncelik vermeyi istiyorum. Sadece insanları değil dünyadaki her şeyi sevmeyi öğrendim, bu tarif edilemez bir his. Çoğu zaman yorgunluktan bitap düşse de bedenim, yeri geldiğinde üzüntüden bu hayattan kaçmak istese de, yüreğim her koşulda sınırsız sevgiyle dolu, şu kalbime hayran kalıyorum. Severken incitmemek gerektiğini de öğrendim. Bir çiçeğe verilen en güzel sevgi onu kopartmadan dalındayken dokunup öpmek olduğunu deneyimledim, dokunuşlarla hissettirmek… İnsan bir şeyi ne kadar izlerse onunla bağ kurması daha kolay oluyor, dokunmadan da sadece tefekkür etmek, gözlerle sevmek… Keşke bu duyguyu herkese tattırabilme şansım olabilseydi, bir bakışla soluklanıp dinlenirlerdi bu hayattan. En çok seyrettiğim şey olan bulutlar, hayatın verdiği karanlığı bir anda silip atıyordu kalbimin üzerinden. Ah keşke dokunabilsem, kendimi kollarına bırakabilsem. Dokunamasam da çok seviyorum,doğadaki her şey gibi…

Bazen yürürken çıkarttığım ayak sesinde bile güzellikler bulabiliyorum, ayaklarımın varlığına duyduğum şükür duyguları ve sayısız tefekkürler. İnce ve basit şeyleri görmeyi başarabilen gözlerime hayranım, onu bana emanet veren en güzel Sevgiliye de… En çok da onu bulabilmenin huzuruyla seyrediyorum dünyayı, her gözümün değdiği nokta onun sanat eserleriyle dolu. Mucizevi bir olay, bazen kalbim heyecanla dolup taşıyor her baktığımda hayatı en güzel şekilde donatan sanatçıyı hissettiğimde. Bu senenin bana kazandırdığı en güzel şeylerden birisi de sanat… Sanatın her alanına ayrı bir tutkuyla hayranım. Senelerdir resim yapıp yazılar yazıyor olmama rağmen, bu sene daha fazla ilgi duymaya başladım ve hayatımdaki en doğru kararı almışım. Her geçen gün kendimi geliştirebilmenin şevkiyle dolup taşarken gelen geri dönüşler beni çok mutlu ve huzurlu yapıyor. Kuru kalemle başladığım bu yola sulu boya, akrilik boya ve çeşitli boya malzemeleriyle arkadaşlık yaparak devam ediyorum. Temennim bu yolda gelebileceğim en iyi noktaya geldiğimi görmek. Başkalarından iyi olmaya çalışmıyorum sadece kendimin en iyi versiyonunu görmek için çok çalışıyorum ve göreceğime inanıyorum. Eğitim hayatımda her zaman koyduğum hedefleri ve istediğim şeyleri elde etmenin gururunu da yaşadım bu sene, deneyimlemenin en iyi öğrenme yöntemi olduğu fikriyle aydınlattım dünyamı… Deneyimlemek, çocuklara dokunmak onlarla bir bütün olmaya aşığım. Çok zor yanları da var tabi, bazen insan pes etmeyi düşünüyor önüne çıkan zorlukları gördükçe. Ama her düşüşümde daha güçlü ayağa kalkışlarım oldu. Çok zor karanlıklarla mücadele ettim, bazen gerçekten ben bittim dediğim düşüşlerim de oldu. Hayatın gözümün önünde silikleştiği, cehennemi tam anlamıyla yasadığım günlerim de.. Her insan gibi çok zor şeyler yaşadım, bu kadar farkındalık ve ince düşünce beni çok yaraladığı zamanlar oldu, herkesin bana karşı olduğu zamanlarda. Bu kadar çok sevmenin bile beni en kalbi kırık noktaya getirdiği günlerde oldu. İnsanların acımasızlığına çok şahit oldum, en yakınım olsa dahi… Ama umudum hiçbir zaman bitmedi, tükenmedi, bunun sırrını hiçbir zaman anlayamayadım, bunları bilip görmeme rağmen nasıl bu kadar umutla parlayabiliyorum diye hep hayran kaldım çoğu zaman. Çok iyi anladım ki pes etmek benim lugatımda yok. Sadece bazen dinlenip güç toplamaya ihtiyacım olabiliyor. Resmin yada mesleki hayatımın dışında birde yazı hayatımdaydı senelerdir. Gerçekten yazmak şifa.. Bir çok şey insanı yıkarken bu hayatta, darmadağın ederken yazmak insanı toparlıyor, sarılıyor sarmalıyor. İnsanı en çok rahatlatan şeylerden birisi. İnsan sonu olmayan bir cümle gibi, aklındaki uçsuz bucaksız düşüncelere engel olamıyor. Benim bu düşüncelerime de en çok yazılarım eşlik etti. Ve iyi ki de etti. Yazılarımla kelimelerle dostluk etmeye doyamadığım gibi resimlerimle de hislerimi anlatmaya doyamıyorum, gözler kelimelere ihtiyaç duymadan anlayabilecek kadar güçlü bir özelliğe sahip, renklerle sessizce anlatmak çok güzel,çok özel… Beni ben yapan duygularım, düşüncelerim, başardıklarım, hayata bakış açım, sevgiyle dolu olan bu kalbim, öğrenme arzum, çabalarım, tutkuyla bağlı olduklarım ve hiç bir zaman olduğumla yetinmeyip hep daha fazlasını isteyen ruhum… İyi ki diyorum. İyi ki…

Bu yazılarım beni ve içimdekileri anlatmakla bitip tükenmeyecek, bunun heyecanıyla yaşamaya devam edeceğim. Ve yeni yaşlarımın getireceği güzelliklere inanarak…

Vesselam.