İnsanlar duygusal varlıklardır. Duygularını ifade edebilmek için şiir adını verdikleri şeyleri kaleme alırlar. Ben yazdım oldu zihniyeti ile kendilerini şair unvanına layık görürler.
Oysa şiir anlık duyguların dile getirildiği basit bir yazın türü değildir. Şiir emek ister, yürek ister. Çalışma hem de çok özverili çalışma ister. Öyle kolay değildir şiir üretmek. Çünkü şiir yazılmaz, yapılır. Ünlü usta Mayakovski’nin de dediği gibi şiir yazılmaz yapılır. Bir kuyumcu edasıyla ince ince işlenir. Bu da uzun bir süreç gerektiren zahmetli bir iştir. Bu süreçte şair şiire odaklanmalı şiiri yaşamalıdır. Öz olarak biçim olarak bir bütünlük içerisinde ele almalı ve ona göre değerlendirip ince ince işlemelidir ki okuyucu şiirden etkilenmeli şiirden haz duymalıdır.
Tamam şiirde duygu olmazsa olmazlardan biridir. Ancak salt duygu yoğunluğu şiir için yeterli değildir. Şiirde asonans, aliterasyon, ezgi, ritm vb. gibi unsurların olması kaçınılmazdır ki şiir gibi şiir olsun. Şair “hah şimdi oldu” desin. İçine sinsin. Ünlü usta Ahmet Haşim yaptığı gibi bir şiirinin son dizesindeki bir sözcük için on beş yıl beklemek zorunda kaldığını unutmamak gerektiğini düşünüyorum.
Zor olduğu kadar keyifli bir iştir şiir yazmak. Duygu yoğunluğu sevginin yanı sıra yoğun bir emek olmazsa olmazdır. Her hangi bir konuyu sevgiyle duyguyla yoğurma emek ister fedakarlık ister. Şair oldu, içime sindi tamam diyene kadar şiir taslaktan öte bir şey değildir.
Şiir yaşamın ta kendisidir Yaşamı şiir dili ve mantığı ile okura ilettiğinizde okur şiirde kendini bulur. Yaşamından kesitler bulur ve etkilenir. O yüzden şiir insanlık var oldukça yaşayacaktır.
Sözün kısası şiir üretmek o kadar kolay ve basit bir olgu değildir. Okur şiiri okuduğunda kendinden bir şeyler bulmalı, hissetmeli, ruhunda, benliğinde iz bırakmalı. Okurken zorlanmamalı. Keyif almalı. Okuru alıp bir yerlere götürmeli. Bu da zahmetli emek ve fedakarlık isteyen bir yürek gerektirir. Kısacası şiir yazılmaz yapılır. Sevgiyle ince ince işlenir.
Saygılarımla.
