Günler, saatler ve anlar; insan varlığı için belirleyici olan bu soyut kavramların, Heidegger’in kaleminden nasıl bütünleştiğini düşünmek, adeta bir felsefi labirentin derinliklerine dalmak gibidir. E o zaman dalalım dedik.
“Varlık ve Zaman” adlı eseri, bu labirentin kapısını aralayan anahtardır. Heidegger, zamanı sadece bir geçiş aracı olarak değil, insanın varoluşunun temel bir ögesi olarak ele alır. “Geçen zaman, aslında her zaman şu andır. Şimdi, zamanın kendisidir.” diye yazar Heidegger, zamanın varlıkla nasıl iç içe geçtiğini ifade ederken. Günün başlangıcında doğan güneşin ışığı, bir yandan saflığın sembolü olurken, bir yandan da insanın varoluşsal sorularını aydınlatır. “Zamanı sadece geçen anlar olarak görmemeliyiz, aynı zamanda anın ta kendisi olarak anlamalıyız.” şeklinde ekler Heidegger, zamanın içindeki anların değerini vurgular.
Heidegger’in felsefesi, bireyin içsel yolculuğunu derinlemesine inceler. “İnsan, sadece zamanda var olan bir varlık değil, aynı zamanda zamana doğru bir varlık olarak da var olur.” der Heidegger, bireyin zamanla olan ilişkisini açıklarken.
Birey, zamanın akışıyla birlikte varoluşsal bir serüvene çıkar. Çünkü hem kendisi için hem birey için vardır. “Kendimizi ancak zamanda bulabiliriz ve kendimizi ancak zamanda anlayabiliriz.” ifadesiyle vurgular Heidegger, bireyin kendi varlığına dair anlayışının zamanla ilişkisini. Zaman bireyi tepeye bireyin kendi iradesi dışında da çıkarır. Fiziksel olarak. Bilinçli olarak da çıkarır. Zihinsel olarak. Kendi varlığını anlamak, kendi varoluşsal gerçeğini keşfetmek için zamana dalmak zorundadır. “Geçmiş, şu anın bir parçasıdır ve gelecek, şu andan ibarettir.” diye belirtir Heidegger, bireyin zaman içindeki konumunu açıklarken.
Heidegger’in felsefesi, ahlak kavramını da zamanın içinde ele alır. Buna da Ahlaki Zamanın Yükselişi diyebiliriz. “Ahlak, zamanın akışında kök salar ve varlığın anlamını yansıtır.” diye ifade eder Heidegger, ahlaki değerlerin zamanla ilişkisini vurgular. Ona göre, ahlaki değerler, zamanla ilişkilidir ve insanın varoluşsal durumundan kaynaklanır. Zamanla olgunlaşan zihinler gibi, zamanla olgunlaşan karakterler gibi. Temel düzeyde basit örneklerle. “Zamanın içinde var olan her eylem, ahlaki bir boyut taşır.” şeklinde ekler Heidegger, ahlaki eylemlerin zamanla ilişkisini açıklarken. Zaman, insanın ahlaki duyarlılığını derinleştirir ve ona varoluşsal bir anlam kazandırır. “Ahlak, zamanın akışında doğar ve zamanın içinde anlamını bulur.” ifadesiyle vurgular Heidegger, ahlaki değerlerin zamansal boyutunu.
Heidegger’in felsefesi, psikolojinin gizemli dünyasını da ele alır. “Zihin, zamanın akışında dönüşür ve insanın varoluşsal gerçeğini yansıtır.” diye ifade eder Heidegger, insanın zihinsel süreçlerinin zamanla ilişkisini açıklar. Ona göre, insanın psikolojik durumu, zamanla iç içedir ve zaman, insanın zihinsel süreçlerini şekillendirir. “Zihin, zamana doğru bir akış içindedir ve zaman, zihinsel durumları etkiler.” şeklinde ekler Heidegger, insanın zihinsel dünyasının zamanla ilişkisini açıklarken. İnsanın içsel dünyası, zamanla etkileşime girer ve varoluşsal bir anlam kazanır. “Zamanın akışı, insanın zihinsel durumunun bir parçasıdır ve insanın iç dünyası, zamanın içinde şekillenir.” ifadesiyle vurgular Heidegger, insanın psikolojik durumunun zamansal boyutunu. Zamanla gelişimi ve değişimini.
Sonuç olarak, Heidegger’in “Varlık ve Zaman” adlı eseri, zaman, birey, ahlak ve psikoloji başlıkları altında insan varlığının derinliklerine inen muazzam ve tekinsiz bir yolculuktur. Bu yolculuk, insanın varoluşsal gerçeğini anlamak ve içsel dünyasının sırlarını keşfetmek için bir fırsattır. Heidegger’in felsefesi, insanın varoluşsal serüvenini zamanın içinde şekillendirir ve ona anlam kazandırır. Bu nedenle, Heidegger’in felsefesi, sadece bir düşünce sistemi değil, aynı zamanda bir yaşam felsefesi olarak da değerlendirilebilir.
