Beklemekten yorulmuş bir sonbahar,
Sırası gelse, yaprağı düşse ağacın.
Kahrolmuş suratlar, şehrin saati bozuk,
Bitecek sandıkça artıyor işte sancın…
Bir şeyler biterken yeniden başlar,
Bu kışın ardından dönecek kuşlar.
Düş kırıklıkları en çok kime yakışır?
Kirlenmiş sokağın gölgesi yalnızlığa karışır,
Heyhat, insan bu ölüme de alışır…
Özlemekten yorulmuş hırçın bir sonbahar,
Sırası gelse, şafağı sökse sabahın.
Kahrolmuş hayatlar, kentin rengi bozuk,
Gidecek sandıkça kalıyor işte acın…
Yorulmuş Sonbahar
Yazar & Şair
Yorum yapılmamış
