Bana kimse dokunmasın artık.
Çiçekler kimsesizliğime,
Gece yabancı yataklarda,
Resimler, uzun duvarlar,
Çerçeveler her yer.
Üşümek ısıtıyor kalın kitapların yaşanmışlığını.
İçimden geldi, yürüyelim olur mu?
Varsın karanlığa dursun her şey,
Ben senin karanlığına yetiştim.
Öbür kadınlar İstanbul gibi,
Sen doğaya kaçtığım kuytu,
Serbest değilsin yine de.
Uyandığım her sabah,
İçine kapanır gemiler,
Beni bilseler, bilemezler…
Gün doğdu,
Güneş kollarımda zincir sesi.
İçimi onar, beni aşka bula.
Gün doğdu saksılar başka eylül,
Yollar cumartesi,
Mektuplar biriktir sahibini arayan,
Yüzümün anlamını bul.
