Zaman ve Kadın

“Elini geçmişten çekmezsen, şimdinin ellerini tutamazsın.” Geçmişe takılmaktan şimdiyi kaçırmak üzerine söylenmiş sözlerden sadece biri.

Zaman, çoğumuz için yaşadıkça uzaklaştığımız bir ayna ya da biz farkında olmadan, bize şekil veren usta bir heykeltraş. Yüzlerimize çizgiler, kalplerimize sevgi ve kırgınlıklar, zihnimize unutulmaz anılar bırakır geçerken. Her saniye hayat kumaşımıza yepyeni desenler ekler, bizse hep “sonra”nın peşinden koşar, yaşadığımız anı ıskalarız.

Kadın da zaman gibi geçip gider ama geçtiği yerde yaşam bırakır. Baharın tazeliği, yazın sıcaklığı, sonbaharın hüznü, kışın dinginliğidir. Kadın çoğaltır. Karnında, kalbini sevgiyle dolduran bir yavruyu dünyaya getirerek yepyeni hikayeler başlatır. Yavrusu büyürken kadın yorulur, yıpranır ve çoğu kez kendini unutur. Zamanın geçtiğini, yavrusunun gün be gün büyümesiyle kavrar. Aynaya bakmayı unutan kadın, günün birinde kendisiyle yüzleşir. Uykusuzlukla geçen zaman, göz çevresinde morluklara ve karışıklıklara neden olmuştur. Dudağı ile burnu arasındaki çizgi belirginleşmiş, elma yanakları yer çekimine dayanamayarak aşağı süzülmüştür. İşte bu gördükleri kadının çetin geçen kışıdır. Gözlerine bakar, tek değişmeyen onlardır. Gülümseyerek bahar için umutlanır. Çünkü kadınların ruhları taze baharlar taşır. Yüzlerindeki ve bedenlerindeki deformasyon, onlara içlerinde yeşerttikleri canı hatırlatır. Kadın tüketen değil, onu dönüştürendir. Her yaşta ve her deneyimde kendisini yeniden keşfeder. Bundandır ki kadın için 40 yaş öncesi ve 40 yaş sonrası vardır. Gençlik güzellemesi, yerini deneyim ve bilgeliğe bırakır.

Kadın zamana benzer; ne durur ne de geri döner. Sabahın taze serinliği gibi, gençliğinde ferah bir umut taşır, dokunduğu her şeyi canlandırır. Gün ortasında, güneş gibi yakıcıdır; üreten, çalışan, hem kendini hem başkalarını var eden bir güçtür. Akşamüstü rengiyle olgunlaşır, huzur verir ama derinlere sakladığı hüzünleri de vardır. Geceye vardığında ise, ay ışığı gibi bilge ve dingindir; artık sadece görünmek için değil, hissettirmek için vardır. Kadın da zaman gibi geçip gider ama her geçtiği yerde yaşam bırakır.

Zaman kadını değiştirir sanılır ama kadın, zamanın suretini değiştiren yegâne varlıktır.